پاسخ سرمی میواستاتین، انسولین و گلوکز به فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی در زنان یائسه و غیریائسه دارای اضافه وزن

مقدمه: میواستاتین به تنظم توده عضله اسکلتی و آدیپوژنر منجر می شود، اما پاسخ سرمی آن به فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی در زنان یائسه و غیریائسه بررسی نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی پاسخ سرمی میواستاتین، انسولین و گلوکز به چهار مدل متفاوت از فعالیت ورزشی هوازی در زنان یائسه و غیریائسه بود. روش کار: بدین منظور، 17 نفر از زنان دارای اضافه وزن (bmi>30 و 40 تا 50 سال) شهر بندرعباس داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه یائسه و غیریائسه قرار گرفتند. میواستاتین، انسولین و گلوکز قبل و بعد از چهار جلسه متفاوت فعالیت ورزشی شامل فعالیت ورزشی هوازی تداومی و تناوبی در آب و روی تردمیل اندازه گیری شدند. نویسنده مسئول: دکتر عباسعلی گائینی بخش فیزیولوژی ورزشی،، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران تهران - ایران تلفن: 88351742 21 98+ پست الکترونیکی: [email protected] نتایج: مقادیر میواستاتین پس از فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی در آب و تناوبی روی ترمیل در زنان یائسه به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). همچنین، مقادیر میواستاتین کاهش معنی داری را پس از هر چهار مدل فعالیت ورزشی در زنان غیریائسه نشان داد (05/0p<). مقادیر انسولین پس از فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی در آب و تداومی روی ترمیل در هر دوی زنان یائسه و غیریائسه به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). مقادیر گلوکز پس از فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی در آب و تداومی روی ترمیل در زنان یائسه کاهش معنی داری داشت (05/0p<). در زنان غیریائسه، مقادیر گوکز پس از فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی روی ترمیل و تناوبی در آب به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). نتیجه گیری: کمترین پاسخ میواستاتین پس از فعالیت ورزشی تناوبی در آب در هردو گروه یائسه و غیریائسه مشاهده شد، در حالی که بیشترین پاسخ میواستاتین در گروه یائسه پس از فعالیت ورزشی تداومی روی تردمیل مشاهده گردید. این مطالعه نشان داد فعالیت ورزشی تناوبی در مقایسه با تداومی و فعالیت ورزشی در آب در مقایسه با روی تردمیل، به پاسخ بهتری در متغیرهای ذکر شده منجر می شود.